* نوروز روز ظهور منجی بشریت
* از معلی بن خنیس روایت است که در روز *نوروز* به محضر امام صادق علیه السلام وارد شدم که ایشان فرمود:
* می دانی امروز چه روزی است ؟ گفتم : فدایتان شوم ، این روز روزی است که عجم(ایرانی ها) آن را بزرگ می دارند و در آن هدیه می دهند پس حضرت فرمود : ای معلی ! روز نوروز روزی است که: ١. الله از بندگان پیمان گرفت که او را عبادت کنند و بر او شریکی قرار ندهند.
٢. به رسولان و حجج او ایمان آورند و به ائمه علیهم السلام ایمان آورند.
٣. اولین روزی است که خورشید در آن طلوع کرده و بادها در آن وزیدن گرفته اند و زینت زمین در این روز آفریده شده.
٤. روزی است که کشتی نوح بر کوه جودی استقرار یافت.
٥. روزی است که در آن رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم امیرالمؤمنین را بر شانه هایش گذاشت تا بتهای قریش را از بالای بیت الحرام سنگ زند و بشکند و همینطور است درباره ابراهیم علیه السلام.
٦. روزی است که نبی صلی الله علیه و آله و سلم به اصحابش امر کرد که با علی علیه السلام به اسم امیرالمؤمنین بیعت کنند و در آن روز بیعت دوم واقع شد.
٧. آن روزی بود که علی علیه السلام به اهل نهروان ظفر یافت و ذوثدیه را کشت.
٨.روزی است که قائم ما و صاحبان امر ظهور می کنند و آن روزی است که قائم ما علیه السلام بر دجال ظفر می یابد
* نوروزی نیست مگر اینکه ما در انتظار فرج هستیم. برای اینکه آنروز، از ایام ما و ایام شیعه ی ماست که عجم(ایرانی ها) آن را حفظ کرده در حالی که شما آن را ضایع کردید
* استفاده از کلیه مطالب با ذکر صلوات آزاد است
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
اَلسَّلامُ عَلَیکمْ یا اَهْلَ بَیتِ النُّبُوَّة
یا زهراء سلام الله علیها
*****************
نجوای امام صادق«علیهالسلام»
با حضرت بقیةالله «عجلاللهتعالیفرجهالشریف»
️* سَدیر صَیرَفی میگوید با مُفَضّل بن عُمَر و اَبوبصیر و اَبانبنتَغلب به حضور مولای خود امام صادق«علیهالسلام» شرفیاب شدیم و دیدیم حضرت روی خاک نشستهاند و کَسای جامه خیبریِ طوقدارِ بیگریبان، با آستین کوتاهی پوشیدهاند و مانند مادرِ فرزند مردهٔ جگرسوخته میگریند.
* ️اندوه از رخسارشان نمایان بود و چهرهشان دگرگون شده و چشمانشان مملو از اشک بود و میفرمودند: «سیدی! غَیبتُکَ نَفَت رُقادی و ضَیَّقَت عَلَّیَ مِهادی و ابتزَّت منی راحةَ فوادی، سیدی! غَیبتُکَ اوصلت مصابی بفجایع الابد و فقدُ الواحد بعد الواحد یُفنی الجمعَ و العدد»؛ ای آقایم، غیبت تو خواب از چشمم ربوده و رختخواب را بر من تنگ کرده و آسایشِ دلم را برده است. ای آقایم، غیبتت مصیبتهای مرا به مصیبتهای دردناک همیشگی متصل ساخته و از دستدادن یکی پس از دیگری، سبب نابودی جمع و شمارهٔ دوستان شده است.
* به راستی، چه شد که امام صادق«علیهالسلام» با آنکه دوران غیبت امام دوازدهم«علیهالسلام» در زمان ایشان واقع نشده بود و امام زمان«علیهالسلام» نیز به ظاهر هنوز پا به عرصهٔ دنیا نگذاشته بودند، در غم غیبت آن حضرت مضطرانه و با سوز و گدازی جانکاه می گریستند، ولی ما که در دوران غیبت واقع شدهایم، حتی در فکرمان هم کمتر به یاد حضرت هستیم؟!
* استفاده از کلیه مطالب با ذکر صلوات آزاد است